Nieuw-Zeeland

Dag 31

Om te beginnen, een fritter is een klein vet gefrituurd hapje, om zat te worden moet je er heel veel van eten. Zeg maar een soort van tapas, wel lekker maar niet genoeg. Hier in Whangarei is men in staat om rond de fritter een heus festival te organiseren. Het positieve daar van is dat er een keur aan bandjes op treed, van lokale cover band tot nationale bekendheid. Positief was zeker ook het weer en dan voornamelijk de zon, gewoon lekker relax festival weer voor de hele familie. Omdat het inderdaad een festival is voor de hele familie hebben ze voor de kleinsten een aantal springkussens opgeblazen en voor de iets minder kleinsten (en de groten) een hele lange waterglijbaan uitgerold. Helaas was mama haar zwempak vergeten en vond papa het water te koud. Gelukkig was er iemand die de familie eer heeft weten te redden door zelfs twee maal van de water glijbaan te gaan, goed werk Lisa. Het eten viel een beetje tegen, het voldeed niet aan de VVV standaard. De muziek was gelukkig van een beter niveau, ook de eerste lokale cover bandjes was prettig luisteren. Wel vreemd was dat ze twee podia hadden waarvan er maar een was met het geluid bij het podium, dus het geluid van de artiesten op het kleine podium kwam van een heel andere plek dan waar ze stonden te spelen. De twee laatste bands waren toch wel grootheden hier in Nieuw-Zeeland, de band 1814 speelt reggae met een Maori sausje er overheen. Ook speelden ze een aantal covers waarvan Ring of Fire van Johnny Cash is blijven hangen als zeer geslaagd. De laatste artiest van de dag, Dave Dobbyn was zeker zo goed, helaas hebben we zijn set niet af kunnen kijken omdat er twee kleine kinderen naar bed moesten. Dat wordt de komende tijd cd’s lenen bij de lokale bieb.

De foto’s van het fritter festival

Dag 28

Veel dingen zijn hier anders geregeld, niet altijd beter, maar soms wel meer geregel. Waar wij heen gaan hadden de vorige bewoners een afval-container met bijbehorend abonnement, iets van $ 5,- per week. Zij hebben dat abonnement opgezegd en zouden dus deze week de container leeg aan de weg zetten zodat deze opgehaald kon worden. De buurman die wat extra afval had vroeg aan ons of hij de container deze week mocht gebruiken, wat wij geen probleem vonden en omdat wij ook zo’n afval abonnement zouden afsluiten, het voor de vuilophaaldienst ook wel geen probleem zou zijn. Dat gaat dus heel anders, de container ophaler was dus al geweest en had geen container aangetroffen, daarop hadden ze contact opgenomen met de vorige bewoners, die weer contact hadden opgenomen met de buurman die mij dan weer belde. Ik zou dat dus vandaag even regelen dat die container kon blijven staan. Niet dus, U wilt een contract afsluiten bij ons voor uw afval, Ja dus kan de container blijven staan, want hij zit inmiddels ook al vol. Nee meneer, die container gaan wij morgen ophalen, LEEG, daarna brengen wij U uw nieuwe container die kunt U dan vrijdag aan de weg zetten met het afval erin. Geen discussie mogelijk, dus de buurman maar gebeld dat hij het afval dan maar in losse zakken bij de weg moet zetten.

Overigens kun je hier op twee manieren je afval bij de straat zetten, of je huurt een kliko, of je koopt in de supermarkt speciale afval zakken ($ 1,75) die je dan los bij de weg kunt zetten (Namaak uit China is ons nog niet aangeboden). Alles wat gerecycled kan worden (glas, plastic, blik) mag door elkaar in een losse bak bij de straat en dan sorteert de ophaaldienst het verder uit. Zit er iets tussen wat er niet tussen hoort, dan vind je dat gewoon weer terug in de bak.

Nog een verhaal over de container van de vorige bewoners: op een gegeven moment was hun container weg, uiteindelijk hebben ze het afvalbedrijf gebeld. Ja dat klopt, die hebben wij meegenomen, want wij ontvangen geen betaling meer (foutje van de bank).

Dag 16

Net als bij onze school thuis kennen ze hier ook zoiets als een weeksluiting. Hier gebeurt dat maar eens in de twee weken voor de hele school. In eerste instantie voelt het vertrouwd aan (behalve dan het volkslied zingen), één groep heeft een soort van uitvoering. Deze week was de groep van Jan aan de beurt, ze moesten allemaal wat doen op het podium en sloten gezamenlijk af met een liedje. Daarna ging het toch een beetje anders, eerst de dienstmededelingen over van alles en nog wat, toen werden er een soort van zwemdiploma’s uitgereikt, daarna werden er ook nog 96 zwemcertificaten uitgereikt wat een prijsuitreiking was van de laatste schoolkampioenschappen (ingedeeld per klas, per slag, per afstand). Als laatste werden er door de leerkrachten van elke groep een aantal kinderen in het zonnetje gezet voor iets wat ze goed hadden gedaan de afgelopen weken, ze kregen hierbij een soort diploma uitgereikt en mochten net als de zwemmers even op het podium gaan staan om een applaus in ontvangst te nemen. Lisa was een van de kinderen die dus even op het podium mocht staan, dit voor haar positieve instelling. Vergeten we bijna te vertellen dat we tussen de middag een gebraden worstje met chocolade melk hebben gehad op school, moest wel apart voor betaald worden waardoor er ook kinderen zijn die dat niet hebben gehad. Na drie dagen school vinden we het nog steeds leuk, dus dat komt wel goed.

Foto’s 2e Schooldag (klik op de link)

Foto’s 3e Schooldag met oa de weeksluiting (klik op de link)

Dag 12

Vroeg op, vroeg de deur uit en dan toch stress door het tegenvallende drukke woon-werk verkeer. We zaten met zijn allen in de auto omdat de hele familie was uitgenodigd voor die eerste werkdag. Eigenlijk niet voor het werk, maar voor het Maori-inwijdingen ritueel wat Anne-Marie ten deel viel. Uiteindelijk waren we ruim op tijd, we moesten buiten blijven wachten totdat we opgehaald zouden worden. Gelukkig waren we een beetje voorbereid, er komt veel gezang aan te pas, en er was ons verteld dat het gewaardeerd wordt als nieuwe werknemers zelf ook een liedje zingen. Uiteraard was er bij ons wat twijfel of we niet in de maling werden genomen, maar voor de zekerheid maar een liedje ingestudeerd. We werden opgehaald en tegenover alle werknemers geplaatst, iedereen zittend in een stoel. Helaas zijn er geen foto’s gemaakt omdat dit ritueel toch als iets heiligs word gezien. De ruimte tussen de nieuwe en bestaande werknemers moet je dus symbolisch over. Er volgden veel toespraken in het Maori daarna wel vertaald in het Engels, alles afgewisseld met zang en muziek in het Maori. Uiteindelijk was het de beurt aan Anne-Marie om een speech te houden, in het Engels uiteraard. Dit ging goed want dat was thuis voorbereid. Toen moesten we een liedje zingen (uiteraard met ons vieren), hierbij had Jan ons prima geholpen door ons het liedje “zwarte-piet ging uit fietsen, toen . . .” te leren, met Jan als leadzanger en wij op de achtergrond klonk het behoorlijk professioneel (wachten is op de bootleg). Toen was het hé mijn beurt om wat te vertellen, dat was dus niet afgesproken, maar ook dit kwam goed. Vervolgens was het woord weer aan de bestaande werknemers die ons vervolgens welkom heten in de groep. Bij de niet-Maori mensen gaat dat gewoon met een hand of een hug, maar bij de Maori mensen gaat dat met de neus. Dat laatste was wel zo’n beetje het hoogtepunt van de ochtend. Na dit ritueel, wat toch meer dan een uur heeft geduurd was er voor iedereen wat te eten en te drinken. Daarna moesten wij het pand verlaten en begon Anne-Marie aan haar eerste werkdag.

Een paar foto’s van voor en na

Nog meer foto’s, ook het duik avontuur van een dag eerder

Dag 6

Dinsdag verder met het regelwerk, eerst langs het belastingkantoor even een kopie ophalen van die brief. Helaas, dat doen wij nooit, was het antwoord. Wel kregen we onze nummers handgeschreven mee op een los papiertje. En weer helaas, hier kan de bank niets mee. Dit verhaal gaat vrijdag verder. De werkgever van Anne-Marie is zo blij met haar dat deze voor de komende 6 weken een auto voor ons Anne-Marie heeft gehuurd, ook bij deze auto zit het stuur aan de verkeerde kant. Ondanks dat we nog niet zeker weten waar we komen te wonen hebben we al wel een bepaalde school op het oog, daar zijn we dan ook wezen kijken. Na het zien van de trampoline en het school-zwembad vonden de kinderen dit een leuke school, hier willen wij wel naar toe. Omdat we de school al een beetje uitgekozen hadden was de woning keuze wat beperkt tot een klein gebied met eigenlijk maar twee woningen. Een waren we gisteren al geweest maar was best aan de prijs, die andere stonden we nu voor. Van buiten een leuke woning, maar toen we naar binnen keken schrokken we een beetje, zelfs in onze studententijd hadden we niet zo verrot gewoond. Dan maar bellen dat we toch voor de duurdere woning (zwembad, tennisbaan elektrisch hek enzo) zouden gaan, probleempje er was een tweede gegadigde. Groot probleem want de verhuurder komt uit India en de tweede gegadigde is een Indiër (wordt vervolgd). Aan het einde van de middag lokaal een paar zoete maiskolven gekocht, terug lopend naar huis staat er een boot op een trailer zonder auto ervoor met een man erin. Uiteraard maak je een grapje of hij aan het wachten is op hoog water, daarna kom je met hem aan de praat. (lang verhaal-kort) Het toeval wil dat Anne-Marie morgen een afspraak heeft met zijn verloofde.

Bekijk de foto’s van deze dag.