Nieuw-Zeeland

Dag 59 t/m 61

Zaterdag was het Anzac Day, Anzac staat voor: Australian and New Zealand Army Corps. In eerste instantie een herdenking voor de slachtoffers van de eerste wereldoorlog, nu een herdenking voor slachtoffers van alle oorlogen. Op de een of andere manier is bedacht dat deze herdenking bij zonsopkomst moet plaatsvinden, en dat is best wel vroeg. Omdat dit te vroeg was voor de kinderen is Anne-Marie er alleen heen gegaan, want er moest natuurlijk ook iemand bij de kinderen thuis blijven. Anzac Day is een nationale feestdag waarop iedereen vrij hoort te zijn, nu is het hier zo dat als zo’n dag in het weekend valt iedereen de maandag daarop volgend vrij is, dus een extra lang weekend deze keer. Aansluitend op de herdenking is Anne-Marie ook nog even naar de markt geweest zodat we deze week weer gezond kunnen eten. De zondag hebben we gebruikt om een of ander kunstenaars dorp te bezoeken met aansluitend een wandeling met uitzicht over de stad. Zondag avond was heel speciaal, want op die avond hebben wij samen met de “Hollandse kolonie” hier Koningsdag gevierd. Niet dat we stonden te springen om zo’n “wij willen niet integreren” feest, of een Koningsdag zonder vrijmarkt, maar het is altijd goed voor de contacten en het was best wel leuk. Het belangrijkste, er werden kroketten geserveerd. De maandag hebben we een strandwandeling gemaakt, in eerste instantie wilden we naar Smugglers Bay, maar omdat we de weg daar naar toe niet konden vinden (misschien wel omdat het een voetpad is) zijn we doorgereden tot de weg ophield en toen kwamen we bij een ander mooi en ruw strand uit.

Bekijk de foto’s van het Anzac weekend

Dag 50 t/m 53

Na zo’n geweldige dag in Dargaville valt alles thuis weer even tegen. Zijn nog wel een ochtend naar de bibliotheek geweest waar met de restjes van de hele vakantie kon worden geknutseld, dozen versieren stond er op het programma, ook een manier om van je lege dozen af te komen. Om de tijd een beetje door te komen zijn we bij een echte slager en een echte groente man geweest. De slager heeft kennelijk nog een bijbaantje. Hebben ook maar eens wat bandjes gekocht voor in de auto, je moet tenslotte wel met je tijd meegaan. Vrijdag moest ik veel bestanden downloaden, heb daarvoor een hotspot in het centrum opgezocht, bleek dat er om de hoek het service park voor de internationale rally van Whangarei werd opgebouwd. Daar hebben we ons toch heel wat uurtjes kunnen vermaken, ook nog op zaterdag. Jan heeft zelfs nog wat gekregen, en is met de vrouwelijke coureurs op de foto geweest. ’s Middags hebben we kennis gemaakt met onze nieuwe vuilnisman / vrachtwagen mevrouw, ze hadden geen tijd voor koffie, maar vriendelijk zijn ze wel. Toen we mama gingen halen waren we zo laat dat we net nog de last-post konden horen en zien bij een monument, doen ze tot aan een herdenking elke avond. Kennelijk had er iemand heimwee in huis, want op een avond stond er zowaar een pot met stamppot mous op tafel. Als afsluiter van de vakantie hebben we een heerlijke wandeling gemaakt op een van de heuvels rond Whangarei, zijn boven begonnen, eerst een uur naar beneden en toen ook weer een uur omhoog uiteraard, hierdoor kon iedereen goed in slaap komen.

Bekijk de foto’s van het staartje van de vakantie.

Bekijk de foto’s van de rally, heel veel auto’s.

Dag 49

Vandaag zijn we een dagje met mama mee geweest naar Dargaville, mama moet daar één dag in de week werken en wij wilden die spannende verhalen van daar ook wel eens meemaken. Niks gelogen, er was ons beloofd dat we een stukje terug in de tijd zouden gaan, nou we gingen terug in de tijd. Als je daar door de winkel straat loopt dan zie je winkels die 30 jaar geleden voor het laatste bevoorraad zijn en nog steeds hun spullen proberen te verkopen. Een volgende keer gaan we daar ook foto’s van maken, was nu nog niet zeker of de mensen ons niet met hooivorken in de hand het stadje uit zouden jagen bij het zien van een camera. De slager is hopelijk een uitzondering, al zag zijn winkel er wel wat gedateerd uit. We zijn de dag begonnen met een bezoekje aan het strand aan de westkant van Nieuw-Zeeland bij het plaatsje Baylys Beach, dat ligt aan de Tasman Zee. Niet echt een zwemstrand voor kleine kinderen, de golven zijn er best wel hoog. Om een fotootje te maken met mijn voeten in het water was ik naar de kustlijn gelopen, een fractie later sta je tot je knieën in het water. Dan maar een heerlijke strandwandeling of strandrit met de auto, uiteindelijk gekozen voor de wandeling. Later in het stadje dachten we dat er een boot op een berg stond, bleek het om een restant van de Rainbow Warrior te gaan. In deze regio lukt het de olijfbomen kennelijk om vrucht te gaan dragen, alleen wel jammer dat verse olijven niet lekker zijn. Voor de kinderen zijn er verschillende leuke speeltuinen in de stad, dus toen we uitgekeken waren hebben ze zich daar prima vermaakt. Omdat we ’s avonds toch geen haast hadden hebben we heerlijk gegeten in een klein restaurantje, wij hadden het tafeltje bij de open haard.

Bekijk de foto’s van Dargaville.

Dag 41

Deze week gaat het dus gebeuren, we betrekken onze definitieve woning. Eigenlijk zijn we hier zondag al ingetrokken, maar de afgelopen twee nachten had meer weg van kamperen. Vandaag zijn onze meubels gebracht, dus deze bijdrage aan onze site wordt getypt op de bank met de laptop op de leuning. Nu kunnen we ook beginnen om de spullen, die we de afgelopen weken verzameld hebben, in elkaar te zetten. Zoals fietsen voor de kinderen en één voor ons zelf. De bedden van de kinderen, diverse kastjes, stellingen en andere handige dingen. Ook de keuken spullen kunnen nu een plek krijgen in de keuken. Vandaag op de valreep nog een bestekset gekocht, want drie setjes vliegtuigbestek was voor ons vieren net niet voldoende. Het belangrijkste voor de kinderen doen we morgen, kijken of de tv het doet.

Het enige wat we nog missen is een vaste internet aansluiting, maar de aanvraag is ingediend.

Oh ja, we missen ook nog 28 verhuisdozen, als het goed is gaan deze overmorgen op de boot en worden ze eind mei bij ons afgeleverd.

Dag 31 t/m 38

Een spannende week. Zo is het de laatste week school van term 1 (1e termijn), ook kwam er een ouderwetse schoolfotograaf langs op school waardoor Jan & Lisa voor het eerst naar een Nieuw-Zeelandse kapper moesten om weer netjes gemaakt te worden. De kapper zag er wel heel professioneel uit, alleen jammer dat mama het thuis nog even recht moest maken. We hadden logés uit Nederland, die ons verwend hebben met heel veel Nederlandse producten, blijkt dat je die gewoon kunt kopen bij de supermarkt om de hoek, zo leer je elke dag weer wat nieuws. Dinsdag avond was het eindelijk tijd voor de grote auto veiling, om er zeker van te zijn dat we met een goede auto thuis zouden komen hadden we er een paar geprobeerd en gecontroleerd. Je kunt in alle auto’s van de veiling in de week voor de veiling een proefrit maken als je dat wilt. Er waren twee corolla’s die in aanmerking kwamen en een camry. De camry stond de week ervoor ook al op de lijst en is toen blijven staan voor een prijs van $2500,-. De camry kwam gelukkig als eerste aan de beurt, want dat was ook onze eerste keus, een grote stevige auto waarin we veilig kunnen zitten en misschien wel het belangrijkste: deze auto was schoongemaakt van binnen. Helaas was er nu (iets meer) belangstelling dan de vorige week waardoor de prijs uiteindelijk bleef steken op $3200,- maar hij is nu van ons. Met alle extra kosten voor de veiling en een extra garantie komt de auto ongeveer op $4500,- (€3150,-). Om de aanschaf van de auto te vieren hebben we buiten de deur gegeten, de mannen bij de mannen en de vrouwen bij de vrouwen, dat kon omdat we even over twee auto’s beschikten. Zaterdag zijn we naar een soort jaarmarkt/braderie geweest, waar we lekker hebben kunnen struinen door de lokale oude meuk, Lisa heerlijk heeft kunnen paardrijden en Jan lekker heeft kunnen auto racen. Hij had voor de snelle gele auto gekozen waarmee hij de snelste coureur op het circuit was. Verder was er een demonstratie snel-grasmaaien, dat leek papa wel wat. Onderweg naar huis hebben we nog wat rond getoerd waarbij we langs een of andere Nederlandse winkel kwamen, alleen jammer dat de mensen die er werkten geen Nederlands spraken.

De foto’s van deze week