Nieuw-Zeeland

Dag 144 t/m 151

Een beter titel zou zijn de week van de bekeuringen, mama voor te hard rijden (duur) papa voor te lang parkeren (€ 5,-), maar dat doen we maar niet. Omdat we een stukje eiland geclaimd hebben zijn we nu al twee keer naar dat eiland geweest. Limestone eiland is een eiland waar kiwi’s in alle rust en veiligheid groot kunnen worden. Alle natuurlijke vijanden zijn verdreven of worden buiten gehouden. Wij mogen daar een stukje vernieuwd aangelegde natuur onkruid vrij zien te houden. Nu zou je denken dat het eiland krioelt van de kiwi’s, maar dat valt tegen, ongeveer 45 lopen er rond, heeft te maken met hun territorium drang. Wij zijn twee keer mee geweest om bomen te planten, een soort water naar de zee dragen. Er is al heel veel bos, en dan is de opdracht: zoek maar een open plek en plant daar maar een boompje. De eerste keer moesten we planten op een hele steile helling met heel hoog gras, als de boompjes dat maar gaan redden. De eerste keer hebben we ook een rondje over het eiland gemaakt om “ons” stukje eiland uit te zoeken, dat was eigenlijk het leukste van de dag. De tweede keer zijn we (Jan & papa) na drie boompjes de ruïne van de oude cement fabriek maar gaan bekijken. Verder hebben we deze week niet zo veel bijzonders gedaan, alleen dan dat alle foto’s op onze site nu voorzien zijn van de juiste GPS gegevens.

Bekijk de foto’s van Limestone eiland.

Dag 132 t/m 134

Na twee nachten in een backpackers hotel te hebben geslapen zijn we naar een andere plek gegaan. De eerlijkheid gebied te zeggen dat een backpackers hotel best gezellig is, je ontmoet er een hoop verschillende mensen. De volgende plek was een huisje op een soort vakantiepark, zag er allemaal wat beter uit, maar doordat het park bijna verlaten was miste er toch wat gezelligheid. Ook het weer werkte niet mee de tweede helft van de vakantie omdat het nogal veel regende. We hebben wel weer heel veel zee en strandjes gezien, alleen was het te fris om te zwemmen. Op een bepaalde plek zagen we een waarschuwings bord voor overstekende pinguïns, een grapje voor de toeristen dachten wij eerst, maar helaas het bord heeft wel degelijk een functie. Ergens in een kookboek had mama gelezen dat hier in de buurt de lekkerste kok werkt de kok werkt die de lekkerste Fish & Chips kan bakken. Uiteraard zijn we daar langs geweest voor een fotootje met de kok. Op de weg terug zijn we op bezoek geweest bij een oud Maori dorp, een soort Ellert en Brammert dorp, waar dan de plaggen zijn vervangen door stro. Daar in de buurt staat ook het oudste stenen gebouw van Nieuw-Zeeland, die kunnen we nu dan ook van ons lijstje afstrepen. Daar in de buurt waren een hele groep mensen aan het zwemmen (het is hier winter en het water is niet warmer dan 10 graden), bleek een teambuildings uitje te zijn van een lokale rugby club. Zij liever dan wij. Als afsluiting van het weekend hebben we lekker gegeten bij de je weet wel, deze keer aan de Kerikeri road te Kerikeri.

Bekijk de foto’s van de laatste drie vakantie dagen. (Let Op ! Bevat een schokkende foto)

Dag 123 t/m 129

Zondag was de grote dag, een verrassingsfeestje voor Mama, iedereen werd verwacht, uiteindelijk zijn we maar begonnen met het feestje. Heel veel nuttige dingen waar mama iets aan heeft, een kruissleutel, een keukenmachine op handkracht, lego en wat versierselen om er leuker uit te zien. Om het feestje compleet te maken had mama zelf een lekkere taart gebakken, want in onze smaak zijn ze hier niet te koop. s’ Middags zijn we bij iemand van mama’s werk geweest, zij woont op een eigen berg met een leuk stukje grond er omheen. Papa had deze week twee laatste cursus dagen, hij heeft straks ook twee weken vakantie, eerst op maandag waar iedereen wat lekkers meenam, later op donderdag waarbij ze met de “klas” zijn gaan koffie drinken. Deze week lag er weer een pakje in de bus, met allemaal boekjes voor ons en mama. Op school waren deze week de 10 minuten gesprekken, anders dan in Nederland moesten wij er zelf bij zitten, het gaat tenslotte ook over ons. Voor deze gesprekken hebben we nog een pukeko gered, deze stond een beetje suïcidaal te zijn midden op een drukke weg. Mama kon het beestje zo van de weg plukken, eerst wilden we het beestje naar een opvang brengen, maar na het 10 minutengesprek vond het beestje het welletjes en vloog weg. Uiteindelijk heeft het internet het gewonnen van onze verhuis dozen, de glasvezel loopt inmiddels tot in de woonkamer en doet het. Onze verhuisdozen staan nog in Singapore te wachten op een boot, verwachte aankomsttijd in Auckland, einde van de maand.

Bekijk de verjaardagsfoto’s van mama