Dag 166 t/m 176
Na 166 dagen of bijna 24 weken of 5 en halve maand, zeg maar een half jaar wachten, waren daar dan eindelijk onze verhuisdozen, compleet. Ze zijn niet open geweest, dus geen gezeur over modderresten aan schoenen of slaapzakken die niet goed gewassen waren. De dozen waren alleen een beetje erg stoffig. De chauffeur en bijrijder waren ’s morgens vroeg vertrokken uit Auckland, dan zou je denken dat ze wel een bakje (oplos) koffie zouden lusten of iets anders, maar dat is hier dus niet gebruikelijk. Binnen een paar minuten nadat de laatste doos was uitgeladen zaten ze alweer in de vrachtwagen. Voor ons kon het uitpak-feest dan beginnen, vooral voor de kinderen. Jan blij met zijn trekkers, Lisa blij met haar twee dozen knuffels, papa blij met zijn koffie machine en mama blij met alles. Achteraf hadden we de keuken spullen (nu dus dubbel) en de winterkleding van de kinderen (inmiddels te klein) thuis kunnen laten. En zo komen we nog wel wat spullen tegen waarvan we ons nu afvragen: Waarom! De volgende dag was er post, speciaal voor Lisa, er is vast iemand die heel gek op haar is. Na een paar dagen wachten hadden we eindelijk tijd om aan de lego trein te beginnen, met als gevolg dat inmiddels het hele huis vol ligt met rails. Voor de broodnodige beweging, hebben we ergens een hond geleend om een stukje mee te rennen.
