Nieuw-Zeeland

Dag 79 t/m 93

Zo zit papa tegenwoordig op engelse les, om er een Nieuw-Zeelandse draai aan te geven, het kost hem helemaal niets. Omdat hij in het tweede periode is begonnen lukt het ze niet om dat administratief te verwerken. Dus niets laten betalen is dan de Nieuw-Zeelandse oplossing. Omdat papa nu regelmatig aan het roeien is heeft hij ook twee keer een survival drill moeten doen in het zwembad, best wel koud dat water. Voor de buren hebben we een house warming gehouden, ze zijn wel erg bescheiden hier, als dat maar goed komt voor de TPBBBQ. Op school staat de komende weken een trailer met daarin Harold de giraffe, dit is een of ander project die kinderen goede dingen moet leren, voor elke groep hebben ze een ander programma. Inmiddels zijn we er achter hoe “parkeer beheer” weet hoe lang je al op een bepaalde plek staat. Op veel parkeer plaatsten kun je hier nog gratis parkeren, echter maar voor twee uur. Alleen hebben ze hier geen blauwe schijf oid, hier komt gewoon iemand regelmatig langs lopen en schrijft alle kentekens op. Sta je iets te lang, dan beginnen de boetes met $ 8,- valt dan ook wel weer mee. Elke vrijdag versterkt papa het Sausage Sizzle team, die bakken dan worstjes die kinderen op school kunnen kopen om zo de kas een beetje te vullen. Lisa is nog een half dagje ziek geweest, ze heeft zelfs even in de ziekenboeg van de school gelegen, uiteindelijk viel het wel weer mee. Afgelopen vrijdag hadden we een oefening waarbij we ons zo snel mogelijk moesten verstoppen, papa wou dit filmen (hij was getipt dat het een oefening was), het enige wat hij heeft gemaakt is één foto en voor de rest heeft hij doelloos rond gelopen met zijn telefoon. ’s Avonds hebben we geskypt met onze klassen in Nederland, wat vonden wij dat leuk om jullie te zien en te horen. We missen jullie eigenlijk best wel.

Bekijk de foto’s van de afgelopen tijd.

Dag 1 & 2

of nacht 1 & 2, op een bepaald moment ben je dat even kwijt. Na het opstijgen wilden we maar een ding, slapen. Helaas, eerst komen ze twee maal langs met leuke dingen voor de kinderen, ben je daarna net lekker aan het weg dommelen komen ze langs met een kinder maaltijd. Daar krijg je natuurlijk zelf ook wel trek van, ook hier weten ze het weer te timen dat je je bordje eten krijgt op het moment dat de oogleden bijna aan het winnen zijn. Daarna eindelijk een paar uurtjes de ogen dicht.

Na 6 uur vliegen klaar maken voor de eerste landing. Dubai, hier moeten we overstappen voor het vervolg van onze reis. Nog steeds met een tekort aan slaap moeten we ons hier drie uur gaan vermaken. Natuurlijk zet je de telefoon even aan, laat dat toestel zo modern zijn dat deze de tijd direct aanpast aan de lokale tijd, weg referentie van de tijd thuis en hierdoor echt het besef van tijd kwijt zijn. Naast de veel te dure drankjes op de luchthaven kunnen we nu wel zeggen dat we het hoogste gebouw van de wereld hebben gezien. Helaas hebben we de bijzondere eilandjes niet gezien.

De grote oversteek: ons eerste gedeelte met de airbus A380 (wij zaten beneden) is van Dubai naar Brisbane iets van 14 uur vliegen. Ook hier begonnen ze weer met de kinder maaltijden waarna het weer een poosje wachten was op de rest van het eten. Helaas zat het vliegtuig bommetje vol waardoor de stoelen naast ons ook bezet waren en we voor de slaap op onze eigen stoelen aangewezen waren. Omdat het slapen wat minder ging toch ook maar eens de internet mogelijkheden van zo’n modern vliegtuig geprobeerd, het was niet snel maar het werkte wel. De kinderen hebben geslapen en filmpjes op hun schermen gekeken, eigenlijk hebben ze het prima gedaan voor zo’n lange zit.

In Brisbane moesten we met zijn allen het vliegtuig even uit, gaf piloot Jan nog wel even de gelegenheid om even in de cockpit te kijken, en even weer die pet te passen. Bij de beveiliging ontstond nog wel even een discussie of het vliegtuigbestek wat in papa zijn tas zat nou wel of niet weer mee mocht aan boord, dit ivm de scherpte van de messen en de veiligheid. Uiteindelijk werd ingezien dat een compleet besteksetje een leuker souvenir is dan alleen een lepel. Zittend op dezelfde stoel maar nu zonder buurman de laatste hobbel genomen. Door het hebben van drie stoelen voor twee man konden we in elk geval nog een uurtje redelijk slapen.

Ergens in de middag kwamen we aan in Auckland, bij de douane ging alles vlotjes, de hoeveelheid computer spullen die we bij ons hadden werd als normaal beschouwd, we hadden geen verboden etenswaar bij ons en daar sta je dan ineens in Nieuw-Zeeland, totaal uitgeput door slaap tekort. Mama moest direct weg voor haar werk, wij moesten wachten op een busje die ons naar het hotel ging brengen, waar mama later met een taxi werd gebracht. Bij het hotel krijg je nog een laatste boost aan energie, genoeg om een restaurantje te zoeken om nog even wat te eten, daarna douchen en vroeg naar bed. Alle vier in coma.

De 1e serie Foto’s compleet (klik op de link)