Mama had nog niet genoeg gezien van de stad en papa wilde nog steeds een sigarenfabriek zien, dus waren wij weer de klos. Om ons verblijf onvergetelijk te maken voor de kok van het hotel heeft papa deze maar even flink beledigd, omdat deze kok zwarte kok’s kleding aanhad vond papa dat zo bijzonder dat hij er een foto van wilde maken, ondertussen uitleggend aan de kok dat bij ons alle kok’s wit zijn, nu maar hopen dat de gekleurde kok begrepen heeft dat het over de kleding ging. Na het ontbijt eerst nog even een aantal espressotjes wegwerken, toen een taxi gezocht en hup de stad in. Eerst even naar de plaatselijke begraafplaats, waar op dat moment net een drive-in begrafenis bezig was en de volgende al klaar stond. Gelukkig had de taxi even op ons gewacht zodat we zo verder konden naar de sigarenfabriek van Romeo en Julia, nou je raadt het al, ook deze was dicht. Wel liepen er van die sjacheraars rond die op straat sigaren verkopen, voor minder dan 10% van de originele prijs. Papa heeft dus toch maar een kistje Cohiba’s gekocht, dus als je binnenkort een dure sigaar van papa krijgt, dan weet je dat deze nep is. We hebben ons dan maar weer naar het centrum laten brengen door de vriendelijke taxi meneer en zijn maar weer aan het zelfde rondje begonnen als twee dagen geleden. Nu hebben we wel wat verschillende winkeltjes van binnen gezien, met soms toch wel een heel divers aanbod en uitstraling. Halverwege de route zijn we rechts af gegaan omdat daar ergens een stads maquette van Havana te bewonderen was, nou ook die cuc’s hebben we uitgespaard omdat deze ook gesloten was. Gelukkig was er een vriendelijke suppoost die het raam even open heeft gezet zodat we een foto konden maken. Uit pure ellende zijn we maar het chocolade museum ingedoken, wat dan weer geen museum was, voor een glas heerlijke chocolade melk. Papa is op de andere hoek een espressotje gaan halen bij de espresso bar. Wel een hele bijzondere espresso was dat, eerst op je beurt wachten dat er een plekje vrij komt aan de bar, dan gaan staan wachten dat iemand de vieze kopjes weg haalt, dan maar weer wachten dat iemand er schone schoteltjes neer zet, dan maar weer wachten dat iemand geld komt collecteren, dan maar wachten op een vol kopje espresso, wat weer een poosje duurde omdat er meer koffiedrinkers waren dan kopjes, dan je kopje leegdrinken waarna je een pasje naar achteren doet zodat de volgende aan de bar plaats kan nemen. Een beetje bekocht voelde papa zich wel, hij betaalde 1 cuc, de Havenen betaalden met een lokale valuta die maar een fractie waard is van die ene cuc en kregen zelfs nog geld terug. Maar de koffie was wel heel lekker, en daar gaat het om. Na de koffie en chocolade melk zijn we naar de camera obscura gegaan, anders dan de naam doet vermoeden was er niets ranzigs aan, het is een lenzen-spiegel complex wat zijn beelden projecteert op een grote witte schaal, een soort pinhole camera, maar dan een waar je van binnen in zit (leuk om dat zelf eens te maken). Toen we verder liepen was het verval van Cuba heel goed samengevat door de aanwezigheid van een benetton winkel. Eigenlijk een goede reden om huiswaarts te keren, maar goed eerst moeten we nog eten en het duurt nog even voor ons vliegtuig gaat. Eerst nog maar even een schooltje van binnen bekeken, waarna we een andere route zijn terug gelopen. Hebben wel weer gegeten bij dat restaurant met dat leuke zadel en toen we naar huis wilden liepen we zomaar tegen een hele oude taxi aan, zat niet eens een dak op, en zo zig zaggend door de stad heen naar het hotel.
Bekijk de foto’s van dag 11