Lisa

nov 152012
 

Zoals altijd op het laatste moment inpakken, zo erg dat we onze privé chauffeur met assistent een uur extra moesten laten wachten voordat zij ons naar de trein konden brengen. Eenmaal in de overvolle trein hadden we nog ruim twee uur om te bedenken wat we allemaal vergeten waren. Op Schiphol aangekomen, eerst nog wat vet reserve opgebouwd met de lokale junkfood, daarna wachten op de bus naar het hotel, waar we eenmaal aangekomen om 22:00 uur konden gaan slapen.

Bekijk de foto’s van dag 0

 Posted by at 10:00 pm
nov 172012
 

Na een lange nacht, een heerlijk ontbijt in de buitenlucht waarbij we vergezeld werden door een prachtige pauw en wat kolibrie achting vogeltjes. Na een korte wandeling, alles weer ingeladen en op weg naar de volgende tussenstop. Eerst nog even wezen tanken, al was het vinden van een benzine pomp niet eenvoudig. Het tanken zelf gaat ook niet zoals hier, de assistent pompbediende wilde ons eerst 20 minuten laten wachten omdat op dat moment het tankstation zelf ook werd bij gevuld, maar kennelijk toen een chef zag dat wij toeristen waren hoefde dat wachten ook weer niet. Na het tanken stonk de auto een beetje erg naar benzine, maar of dat nu van onze auto was of de auto’s om ons heen weten we niet. Daarna kon de reis echt beginnen, het eerste stuk ging goed, todat we in Las Tunas rechtsaf werden gedirigeerd door de nokia navigatie. het zal best de korste weg geweest zijn, maar door de diepe gaten en het vee dat af en toe op de weg liep was het zeker niet de snelste. Met een beetje vertraging konden we aan het laatste stukje van de reis beginnen voor die dag, een rit over een 25 km lange dam. Alvorens we hier op konden moesten we onze paspoorten laten checken, dat duurde vrij lang waarop papa de auto maar af zette, had hij beter niet kunnen doen, want starten daarna ho maar, pas na 10 minuten deed de auto het opeens weer. 200 meter verder tol betalen, daar sloeg de auto af en het wederom kunnen starten duurde meer dan 20 minuten, of de bijdrage van de hulpvaardige tol meneer nu wel of niet geholpen heeft weten we niet. Helaas, met minder dan 10 kilometer te gaan stopte de auto er wederom mee, nu wel op een hele ongelukkige plek, want toen de deur open ging zat de auto in drie tellen vol met hele gemene steek vliegjes. De komende dagen gaan wij dan ook gepukkeld doormaken. Uiteindelijk zijn wij met papa terug gelopen naar een soort van garage/benzinepomp die we zojuist waren gepasseerd, gelukkig werden we al na 50 meter opgepikt door een vriendelijke meneer die ons er even heen bracht, anders waren we helemaal lek geweest. Lang verhaal kort, iemand van een concurrerend verhuur bedrijf is ons komen ophalen, later is deze meneer met papa terug gegaan om de rest van de bagage op te halen, papa wou het nog even probeer of de auto liep en warempel deze deed het weer. Met vele uren vertraging konden we dan uiteindelijk toch aanschuiven in de vreetschuur dat All Inclusive heet.

Bekijk de foto’s van dag 2

 Posted by at 10:00 pm
nov 192012
 

Niet zozeer spannend om wat we gaan doen, maar vooral spannend of we wel komen waar we heen willen vandaag. Vroeg op, en omdat het papa’s verjaardag was hebben we hem eerst maar een cadeautje gegeven, een asbak waar een kopje bij hoort. Daarna eten, auto inladen en verder met de reis. De auto starte en bleef het doen, wel moet de ventilatie aan ivm de benzine lucht, maar dat zal wel zo horen met Cubaanse auto’s. Onderweg verschillende dingen gezien en gedaan, beetje vlees gekocht voor het avond eten, gekke monumentjes bekeken en een echte stoomtrein aan het werk gezien. Af en toe is het even puzzelen met de route, zowel de papieren kaart als de digitale komen niet altijd overeen met de werkelijkheid, maar uiteindelijk zijn we dan toch gekomen waar we wilden. Omdat we best wel een beetje moe waren van de lange zit zijn we maar niet meer Santa Clara ingegaan, maar hebben we een duik in het zwembad genomen. Zonder papa uiteraard, want hij vond het water hier te koud. ‘s Avonds tijdens het eten hebben we nog voor papa laten zingen voor zijn verjaardag.

Bekijk de foto’s van dag 4

 Posted by at 10:00 pm
nov 212012
 

Niet om foto’s te maken, maar om foto’s weg te geven. Maar eerst hebben we ontbeten, jonge poesjes gevoerd en een paardje geaaid, toen op weg naar de eerste stop. Hoe de viaducten werken in Cuba is ons een raadsel, want het is ons nog steeds niet duidelijk hoe je er op moet komen en hoe er weer af, maar dat zal wel aan ons liggen. Bij een parkeerplaats cq weg restaurant woonde een oud stel waar papa een paar foto’s van had laten afdrukken. Helaas woonde er nu nog maar de helft, ons spaans is niet zo goed, maar goed genoeg om te begrijpen dat meneer is heengegaan. Wel woonde de zoon nu bij zijn moeder in de buurt, dus de spullen die we hadden meegenomen zijn toch goed terecht gekomen. We hebben daar nog een beetje rond gewandeld en werden een beetje gestalkt door een veel te vriendelijke meneer, hij deed zo zijn best dat papa uiteindelijk toch een kistje met de dikste sigaren erin heeft gekocht. De volgende foto stop was al even bijzonder, op de plek waar de foto’s gemaakt waren was niemand meer, toen een paard en wagen aangehouden, de foto’s laten zien met de vraag of ze de personen kenden op de foto. Ondanks de taalbarrière (waarom proberen wij het eigenlijk in het Engels als ze het Nederlands ook niet verstaan) was er enige herkenning, en aangezien ze ons niet duidelijk konden maken waar die persoon woonde moesten we maar volgen en mocht papa het laatste stukje mee in de paarde kar. Waar papa heen werd gebracht woonden de mensen op de foto niet, maar het waren kennelijk wel bekenden van elkaar, dus daar de foto’s maar achter gelaten. Toen papa terug was bij de auto mochten wij even op het paardje zitten, Jan wilde niet omdat hij het paardje te klein vond. De derde foto van een toevallige passant 6 jaar geleden hebben we maar opgeplakt in een bushokje daar waar de foto ooit gemaakt is, wie weet vind de foto zijn weg wel naar diegene die er op staat. De laatste foto’s van wat auto’s uit het stadje Viñales hebben we afgegeven bij wild vreemden in de hoop dat die er voor zorgen dat ze goed terecht komen. Het dorpje zelf was een hele schok voor papa en mama, waar het 6 jaar geleden nog een leuk dorpje was was het nu een verzameling toeristen in het kwadraat. Het is te hopen dat het de lokale bevolking wat brengt, maar de charme is er wel af. Uiteindelijk zijn we in het pikke donker terug gereden over de auto snelweg, dat is rijden met een extra dimensie.

Bekijk de foto’s van dag 6

 Posted by at 10:00 pm
nov 232012
 

Vroeg op zodat we nog wat van de lekkere dingen van het buffet konden krijgen. Daarna al onze zooi weer inpakken en in de auto proppen om verder te kunnen. Maar eerst zijn we naar een naast gelegen orchideeën tuin geweest. Ondanks de weinige orchideeën was het toch een hele mooie tuin met een muzikaal terrasje. Voor de weg naar Havana hebben we gekozen voor de onverstandige weg langs het noorden ipv de snelle autostrada. De weg duurde inderdaad wat langer, de navigatie was inderdaad soms het spoor even bijster, maar de route was wel een stuk mooier. Onderweg zijn we zelfs getuige geweest van de aanleg van een nieuw stukje vierbaans snelweg. Vlak voor Havana werden we bij een politie controle nog van de weg gehaald, uiteraard kon papa zijn rijbewijs en auto papieren niet direct vinden, maar na een poosje zoeken kwam alles weer goed. De navigatie gsm hadden we maar even plat gelegd tijdens de stop. Later hebben we deze er wel weer bij gepakt om het hotel te vinden, wat in een keer lukte. ‘s Avonds was er in het zwembad nog een schoonzwem demonstratie, dat ging echter met zoveel lawaai gepaard dat wij er zo goed als niet van konden slapen, ook het gefeest na afloop heeft ons lang uit de slaap gehouden.

Bekijk de foto’s van dag 8

 Posted by at 10:00 pm
nov 252012
 

Het afzonderlijk ontbijten was ons zo goed bevallen dat we dan vandaag maar afzonderlijk zijn gaan zitten, ieder een eigen tafeltje bij het raam. Bij het zwembad kwamen we wederom een oude Canadees tegen, deze keer liet hij ons foto’s zien van zijn vrouwenhandel, ook dat is Cuba. We hadden besloten om naar de nationale dierentuin van Havana te gaan, omdat we niet precies wisten waar het was zijn we met een taxi gegaan, de wegen werden steeds slechter en slechter, en toen we er waren was de dierentuin gesloten. Volgens een toevallige passant was dat omdat ze nieuwe dieren hadden die in quarantaine moesten blijven, volgens ons was het omdat er helemaal geen dieren meer zijn. De taxi chauffeur wist nog wel een dierentuin, deze zat ook nog eens vlak bij ons hotel, dus uiteindelijk zijn we daar maar naartoe gegaan. Mama kreeg wel een beetje een Paramaribo gevoel, veel legen hokken en ook een behoorlijke portie dierenleed. Om het kinderleed een beetje te verzachten hadden ze drie pony’s waar je tegen betaling een rondje op mocht rijden, dat hebben we dan maar gedaan. In de dierentuin had je ook een soort van speeltuin/pretpark met bloedstollende attracties en verkopers van illegale films en muziek, het lijkt bij vlagen Thailand wel. Ondanks dat het op loopafstand van het hotel lag zijn we toch maar met een taxi, een hele oude deze keer, naar het Hotel gegaan. In de bochten moesten we de boel een beetje vast houden, maar voor de rest liep het als een zonnetje.

Bekijk de foto’s van dag 10

 Posted by at 10:00 pm
nov 272012
 

Vroeg op en deze keer maar samen ontbeten. De Canadees was er ook, samen met een van zijn schonen, best wel een beetje ranzig eigenlijk. Na het eten alle zooi in de auto, nog even een bezoekje aan de Malecon en een daar aanwezig sport complex, nou ja even, met papa erbij moesten we een lesje buiten gym onderbreken om vervolgens een les in een klas totaal in het honderd te laten lopen. De plaatselijke speeltuin was gesloten, zat een hek om deze keer en terug langs het water was best wel ver. Hierna dan maar verder richting Cienfuegos, omdat de benzine pompen in de stad van die verzamel plaatsen van allerhande volk zijn wilden we buiten de stad maar tanken, uiteraard geen pomp te bekennen en vind je er toch een dan is de benzine gewoon op, dus voor de zekerheid maar terug naar Havana om dan daar de tank maar vol te gooien. Op deze manier zijn we wel twee keer extra door de tunnel en langs het olympisch stadion gegaan. Met maar één tussenstops zijn we er verder in een ruk door gereden, het grootste gedeelte over de veelbaans autoweg en het laatste stukje via allerlei dorpjes en gehuchtjes. Onderweg voor het eerst een beetje regen gehad. ‘s Avonds hebben we gegeten bij iets wat je het beste kunt omschrijven als een outdoor snackbar, alleen was de patat al uitverkocht, maar alleen een hamburger en pizza smaakte ook prima. Ze hadden hier een officieus bewaakte parkeer plek, we hadden onze hielen nog niet gelicht of de bewakers begonnen als een gek “onze” auto te wassen. Voor het slapen hebben we nog even bij de zee gekeken en visjes geteld.

Bekijk de foto’s van dag 12

 Posted by at 10:00 pm
nov 292012
 

Vroeg op, omdat we een hele lange rit voor de boeg hadden en we toch graag de foto’s wilden rondbrengen hebben we ons maar opgesplitst, papa de stad in en wij naar de markt. Op de markt waren ze blij met de foto’s, we waren ze zo kwijt. Papa heeft wat langer moeten zoeken, maar uiteindelijk is hij ook al zijn foto’s kwijt geraakt. Niet iedereen leefde nog, maar als het goed is zijn de foto’s in handen van familie gekomen. De eerste meneer waar papa heen ging was inmiddels 93, jammer van de haast en dat papa een bakje koffie moest afslaan. Van de tweede, een stelletje, leefde de meneer niet meer, de (nieuwe) vrouw des huizes beweerde dat zij ook op de foto stond, maar we betwijfelen dat, of ze moet haar haar geverfd hebben. We gaan er maar vanuit dat het in ieder geval we familie is. Bij dit laatste adres had papa zijn laatste Hollandse sigaren achter gelaten, en daar kreeg hij een beetje spijt van, want terug naar het hotel liep papa langs een sigaren fabriek, maar helaas mocht hij er niet in. Misschien had een Hollandse sigaar de deur in ieder geval op een kier kunnen zetten. Omdat we een van de langste ritten voor de boeg hadden zijn we in een stuk door gereden en hebben we een aantal plaatsen om foto’s achter te laten maar over geslagen. Dit heeft niet kunnen voorkomen dat we het laatste stuk alsnog in het pikke donker moesten rijden. Gelukkig hebben ossen reflecterende ogen, helaas hebben fietsers en voetgangers deze niet. Sommige vrachtauto’s vinden het ook overbodig om verlichting te voeren, en weg werkers werken gewoon in het donker. Ineens stond er een bordje met een pijl op de weg die ons maande om links langs de weg te gaan rijden, direct gevolgd door een grote buldozer die zonder licht of reflectie in het pikke donker midden op de weg aan het werk was. Voetgangers en fietsers hebben er kennelijk wel vertrouwen in dat iedereen ze op het laatste moment toch noch kan ontwijken, want ze doen echt geen stap opzij. ‘s Avonds hebben we voor het eerst bij een soort particulier restaurant gegeten en dat smaakte verrukkelijk.

Bekijk de foto’s van dag 14

 Posted by at 10:00 pm
dec 012012
 

Eindelijk, het hoogtepunt van de reis, maar eerst lekker uitslapen, heerlijk ontbijten en rustig een paar bakjes koffie drinken op de verschillende terrassen van het Hotel. Zo uit het raam en vanaf de terrassen is er nog wel wat stormschade te zien, al is het soms ook moeilijk te onderscheiden van het normale verval. Vooral bij de kerk was te zien dat er toch wel wat afgewaaid was. Eindelijk onderweg naar het dinopark, de hoofdingang zat een ketting voor, maar via de achteringang was het park wel toegankelijk en bleek ook gewoon open te zijn. Helaas zijn de mensen die er werken weinig enthousiast, we hadden wat foto’s mee van het dinobos uit Amersfoort, maar meer dan een soort van leuk kwam er niet vanaf. De man die kennelijk de belangrijkste was daar had zich geparkeerd binnen vier dranghekken met een partytent erboven tegen over verhitting. Ook op het bijbehorende terras waren de mensen weinig enthousiast, eigenlijk vonden ze het vervelend dat ze hun kaartspelletje moesten onderbreken om voor ons iets te drinken te pakken. Het dinopark zelf was zeer indrukwekkend, Lisa vond zelfs nog een vergeten dino-ei, en wat eigenlijk helemaal niet mag, deze heeft ze mee genomen, dat kan nog wat worden. Samen met de dino’s hadden ze ook nog wat dieren uit de latere pre-history, zoals roze en groene olifanten. Een van de dieren is het slachtoffer geworden van de storm Sandy, een ander dier was al slachtoffer van het Cubaanse verval. Na het dinopark zijn we op zoek gegaan naar de zwemplek van 6 jaar geleden, toen we deze gevonden hadden was zwemmen geen aanrader meer omdat er evenveel water van boven kwam als dat er in de zee zit. Terug in de stad zijn we op zoek gegaan naar een gewoon restaurant, deze keer een met live muziek en uiteraard lekker eten.

Bekijk de foto’s van dag 16

 Posted by at 10:00 pm
dec 032012
 

Die titel kan eigenlijk niet, maar we weten geen betere. Vandaag gaan we inderdaad naar het laatste hotel van onze reis, en inderdaad we gaan daar heen om nog een beetje uit te rusten van de vakantie. Het is weer zo’n zoveel als je eten en drinken kunt hotel. Maar voordat we onderweg waren nog even lekker gezond ontbijten (laatste mogelijkheid deze vakantie), moest papa nog een beetje geld pinnen en wat boodschapjes doen. Dat pinnen duurde wat langer dan verwacht omdat er een behoorlijke rij voor stond, ondanks de hoge geldautomaat-dichtheid bij ons hotel, er werkte er namelijk maar één. Papa had eigenlijk de avond van tevoren willen pinnen, maar dat vonden wij collectief niet goed zo in het donker. Voordat we de lange reis van vandaag zijn gaan maken hebben we toch eerst nog even gezwommen bij dat mooie strandje van papa en mama. Onderweg daar naartoe kwamen we weer langs het dino-park, waar we toch nog even zijn gestopt om wat souvenirs te kopen, nou ja kopen, ruilen tegen een nieuwe mobiele telefoon. Die telefoon had papa eigenlijk meegenomen om te ruilen voor sigaren, maar helaas die verkoop staat tegenwoordig onder streng toezicht van collega verkopers. Ook nu moesten we via de achter ingang naar het park, omdat voor alleen een bezoek aan het restaurant/souvenir tafel meneer de ketting niet wilde openen. Doordat we dus vanaf het strand de oversteek naar Guardalavaca wilden maken leidde onze nokia-tomtom ons in het begin via de middle of nowhere, waarbij we op een aantal weggetjes niet alleen diepe gaten moesten ontwijken, maar ook nog niet opgeruimde omgevallen ontwortelde bomen en ander afgewaaide takken en troep. Best wel een spannende rit (helaas geen foto’s gemaakt ivm concentreren op het autorijden). Ons hotel bereikten we in het donker, maar gelukkig was het laatste stukje weg ernaartoe opnieuw geasfalteerd zodat we ons alleen maar hoefden te concentreren op paard en wagens, fietsers en voetgangers zonder licht. Eenmaal in het hotel werden we als prinsen en prinsessen ontvangen, we hoefden zelfs niet naar ons appartement te lopen.

Bekijk de foto’s van dag 18

 Posted by at 10:00 pm
dec 052012
 

Een foto rondbreng dag om precies te zijn. Lekker laat ontbeten, toen nogmaals een wandelingetje over het complex om het ontbijt een beetje te laten indalen en daarna aan de rit. We hadden heel veel foto’s bij ons, gemaakt op een kermis in het vissersplaatsje Gibara, deze wilden wij naar een school aldaar brengen. Ook hadden we een setje foto’s bij ons van een mooie zwarte auto, al wisten we niet precies waar we die konden vinden. Nu wilden we een beetje binnendoor, waardoor we door een plaatsje kwamen wat Rafael Freyre heette of Santa Lucia, de kaart biedt geen uitkomst op deze vraag. Het toeval wilde dat we midden op een spoorweg overgang een mooie zwarte auto zagen rijden, bleek het om dezelfde te gaan als waar we foto’s van bij ons hadden. De auto aangehouden, moesten wij eerst ook nog naar de foto’s zoeken, daarna gegeven en omdat we een beetje ongelukkig stonden weer verder gegaan waarbij we de eigenaar van de zwarte auto een beetje verbaasd achter lieten. Het ging zo snel dat we vergeten zijn er een nieuwe foto van te maken. Daarna kwamen we op een soort spoorweg complex/industrie terrein, waar ze kennelijk oude treinen restaureerden. Er stonden er genoeg, en er werd ook nog aan gewerkt. Bij het vervolgen van onze weg stond daar ineens weer de zwarte auto, nu toch maar even gestopt, een praatje gemaakt en een paar nieuwe foto’s. De eigenaar van de auto vond onze interesse erg leuk, hij liet ons zelfs nog even onder de motorkap kijken. Ergens in the middle of nowhere zagen we iemand die het zichtbaar niet breed had, kofferbak open en wat spullen gegeven, waar iedereen vandaan kwam weten we niet, maar het werd ineens wel heel druk. In Gibara hebben we eerst de/een lagere school gezocht, met hulp van de plaatselijke bevolking was deze zo gevonden. Daar hebben we de foto’s achter gelaten van diverse kinderen uit het stadje plus nog wat zeep, sport, teken en schrijf spullen. Bij verschillende foto’s werd er iemand herkend, dus gaan we er vanuit dat de meeste foto’s wel op hun plek komen. Jammer was wel dat we niet verder dan het kantoortje van de directrice zijn gekomen en de school verder niet in mochten. Na het schoolbezoek een rondje gelopen door het stadje waar het deze keer minder druk was dan de vorige keer. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een/het ziekenhuis, mama had voor ons preventief wat pilletjes meegenomen, waar mama deze medicijnen wilde schenken aan de lokale dokters. Ondanks dat de medische zorg in Cuba hoog aangeschreven staat zijn wij blij dat we er niet in het ziekenhuis hebben gelegen. ‘s Avonds thuis zaten er allerlei “enge” dieren in de buurt van ons huisje. Ondanks die enge dieren heeft Sinterklaas het kennelijk wel aangedurfd om ons een cadeautje te brengen. Er werd hard op de deur gebonsd, en toen lagen er ineens cadeautjes voor de deur. Papa die net even koffie aan het halen was heeft Sinterklaas zelfs gezien, deze zat te kletsen met de barman van het hotel, klinkt logisch, Sinterklaas en Cubanen spreken natuurlijk allemaal Spaans. Omdat we een lego zaklampje hadden gekregen mochten we van papa en mama nog even mee naar het schoonzwemmen in het donker, konden wij ze mooi bij lichten.

Bekijk de foto’s van dag 20

 Posted by at 10:00 pm
dec 072012
 

Vandaag vroeg op, eten, nog even naar het strand, afscheid van ons huisje en uitchecken. Hmmmm, uitchecken misschien nog maar even niet, want het vliegtuig is met 4 uur vertraging uit Amsterdam vertrokken. Nou dan nog maar weer even spelen op het strand en in de zee. Had papa nog even tijd om een paar kaartjes te versturen (niet dat ze ooit aankomen, maar het gaat om het idee). Uiteindelijk zijn we dan toch maar naar het vliegveld gegaan, auto ingeleverd en hup naar de douane en veiligheids controle. Nergens een probleem, en met de veiligheid zit het ook wel goed, wij mochten met drie liter water gewoon doorlopen omdat we kinderen bij ons hadden, sneu voor die meneer zonder kinderen, die kon twee flessen van de duurste rum in de container zien verdwijnen. Omdat we ruim op tijd waren hadden we nog even de tijd om taxfree te shoppen, de keus was beperkt tussen koffie, rum, sigaren en sigaretten. Toen ons vliegtuig aan kwam taxiën ging het bijna mis, hij sloeg zomaar een afslag te vroeg af, gelukkig werd de piloot op tijd wakker geschud zodat hij de goede route kon volgen. Voor het instappen moesten we weer over het platform wandelen waarna we als een echte president via een trap het vliegtuig in moesten. Eenmaal onderweg bleek dat we eerst nog even naar Mexico moesten voordat we echt richting huis gingen. Omdat we een groot deel van de reis lekker hebben kunnen slapen was de vliegreis voorbij voordat we er erg in hadden. Aangekomen boven Nederland wachtte ons een verrassing, alles was wit. Dat leverde een uniek rondje hoogovens op. Uiteraard nog even een bezoekje gebracht aan de cockpit, waarna we onze koffers konden gaan halen, zonder problemen door de douane, treinkaartjes gekocht en binnen 10 minuten zaten we in de trein naar huis. Op het station stond de buurman ons al op te wachten en nog geen 10 minuten later zaten we alweer te spelen met ons eigen speelgoed.

Bekijk de foto’s van dag 22

 Posted by at 10:00 pm