Eindelijk, het hoogtepunt van de reis, maar eerst lekker uitslapen, heerlijk ontbijten en rustig een paar bakjes koffie drinken op de verschillende terrassen van het Hotel. Zo uit het raam en vanaf de terrassen is er nog wel wat stormschade te zien, al is het soms ook moeilijk te onderscheiden van het normale verval. Vooral bij de kerk was te zien dat er toch wel wat afgewaaid was. Eindelijk onderweg naar het dinopark, de hoofdingang zat een ketting voor, maar via de achteringang was het park wel toegankelijk en bleek ook gewoon open te zijn. Helaas zijn de mensen die er werken weinig enthousiast, we hadden wat foto’s mee van het dinobos uit Amersfoort, maar meer dan een soort van leuk kwam er niet vanaf. De man die kennelijk de belangrijkste was daar had zich geparkeerd binnen vier dranghekken met een partytent erboven tegen over verhitting. Ook op het bijbehorende terras waren de mensen weinig enthousiast, eigenlijk vonden ze het vervelend dat ze hun kaartspelletje moesten onderbreken om voor ons iets te drinken te pakken. Het dinopark zelf was zeer indrukwekkend, Lisa vond zelfs nog een vergeten dino-ei, en wat eigenlijk helemaal niet mag, deze heeft ze mee genomen, dat kan nog wat worden. Samen met de dino’s hadden ze ook nog wat dieren uit de latere pre-history, zoals roze en groene olifanten. Een van de dieren is het slachtoffer geworden van de storm Sandy, een ander dier was al slachtoffer van het Cubaanse verval. Na het dinopark zijn we op zoek gegaan naar de zwemplek van 6 jaar geleden, toen we deze gevonden hadden was zwemmen geen aanrader meer omdat er evenveel water van boven kwam als dat er in de zee zit. Terug in de stad zijn we op zoek gegaan naar een gewoon restaurant, deze keer een met live muziek en uiteraard lekker eten.
dec 012012